تجربه های معلمان مدارس ابتدایی از اجرای طرح ارزشیابی توصیفی

طرح ارزشیابی توصیفی بر ساحت های مختلف تربیتی تأثیرات مهمی داشته است. هدف این تحقیق بررسی تجربه های معلمان مدارس ابتدایی از اجرای طرح ارزشیابی توصیفی و نوع تحقیق کیفی است. جامعه آماری شامل 1650 نفر از معلمان شهر سنندج بود که با نمونه گیری تئوریک تعداد 224 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه گردآوری شد و به روش تحلیل زمینه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از نگاه معلمان در نظام ارزشیابی سنتی، نمره برای دانش آموزان همانند تقویت کننده ای مثبت عمل می کرد که در نظام کیفی به این مسئله توجهی نشده است. معلمان سه مشکل ابزارهای ارزشیابی توصیفی را شامل عدم دقت، وقت گیر بودن و نیاز به تمرین برای پر کردن فرم ها دانسته اند (ابزارهای ارزشیابی). نامناسب بودن فضا و امکانات مدرسه برای اجرا و عملیاتی کردن طرح (جوّ کلاسی)، قرار گرفتن معلم در جایگاهی ضعیف در مقایسه با ارزشیابی سنتی (جایگاه معلم) و نیاز به تدارکات و همچنین تمهیداتی در جهت اجرای بهتر طرح (تدارکات) و سرانجام عدم توجیه و ناآگاهی والدین باعث سردرگمی و در پی آن ایجاد انتظارات نابجا در والدین شده است (نگاه والدین).